ارتباط ما با کودک درونمان

کودک درون کلید شادی و سرزنده بودن ماست.

این موضوع از مباحث پیچیده روانشناسی است.

زمانی که کودک درون مان خاموش باشد فردی افسرده و غمگین هستیم

که دچار مسايل روحی وروانی می شویم.

انواع تعاملاتی که افراد با کودک، بالغ و والد خود ایجاد می‌کنند:

بالغ – بالغ

این رابطه کاملا منطقی است و عاطفه دخالتی ندارد

مثلا وقتی با استادمان حرف می زنیم کودکانه رفتار کردن کار ما را پیش نمیبرد.

والد – کودک

در بحث بالا دو طرف بخشی یکسان از شخصیت همدیگر را به نمایش می گذارد ولی زمانی که تو رابطه فرزند و والد دو طرف

بخشی از شخصیت خود به طور مثال پدر یا مادر سعی در قانع کردن فرزند دارند.در حالی که کودک از زاویه پدر مادر نگاه نمی کند

این داستان باعث چالش و ناراحتی دو طرف می شود.و در بدترین شرایط والد سخت گیرانه امر و نهی می کند و فرزند فقط جهت اتمام بحث

چشم می گوید.اما همیشه هم اینطور نیست اگر والد جنبه درک فرزند و حس حامی بودن را میداشت.فرزند این موضوع را می فهمید و نگرانی پدر ومادر را درک میکرد

بالغ – والد

احتمالا دیدید افرادی را که همیشه دوست دارند

از همه چی نقد کنند و انتقاد های سختگیرانه داشته باشند.

در حالی که طرف مقابل با منطق رفتار می کند

والد – والد

در این رابطه دو طرف اصطلاحا حس پدر بزرگ نسبت به هم دارند.

و فکر می کنند همه چیز را می دانند.و اگر حس کنترل کننده هم

به میان بیاید ان وقت است که هر شخص می خواهد حرف خود را به کرسی بنشاند

درمان کودک درون آسیب دیده

کودک درون به این معنی نیست که مثل کودکان رفتار کنیم.

بلکه منظور ارتباط با احساسات خوبمان است که بتوانیم ارتباط برقرار کنیم.

کودک درونتان را بپذیرید

به رسمیت شناختن کودک درون باعث می شود طرز فکر شما رفته رفته عوض شود.

و به احساسات خود بیستر اهمیت بدید

قدم اول این است که اسیب های کودک درون تان بپذیرید

با کودک درون همدردی کنید

هر چقدر هم زمان بگذرد باز هم اثار اسیبی که به روح شما خورده باشد باقی می ماند.رفتاری که با کودک درون تان دارید همانند زمانی باشد که با یک کودک خردسال رفتار می کنید هماهنطور با شفقت و دلسوزی باشد. از یک روانشناس کمک بگیرید